Onderweg was ik naar Chitré. Ik was van plan hier te overnachten om een ander dorpje te bezoeken en een plaatsje goed voor vogelspotten. Ja, dat vind ik ineens leuk als ik op reis ben. In Chitré aangekomen leek het me toch niet zo'n goed plan. Het was gewoon een stadje en ik was de enige backpacker. Toen het hostel die ik gepland had om heen te gaan, ook nog eens geen hostel meer bleek te zijn, wist ik zeker dat dit niet mijn plek was. Ik kocht een empanada en een koffie en ging weer op pad, richting Venao. Ik had gehoord dat dit een mooie surfspot zou zijn. Moest ik wel eerst met een bus naar een plaatsje halverwege, Las Tablas. Hier aangekomen bleek de laatste bus naar Venao al lang te zijn vertrokken. Dan wordt het toch Pedasí, een klein dorpje in de buurt van Venao. Hier kwam ik erachter dat het hostel die ik in de Lonely Plant had gezien, niet meer bestond. Nee gaat lekker. Ik liep naar een goedkoop hotelletje, maar dit was alsnogboven mijn budget. Naast de mooie rode kat was het er een trieste bedoeling dus besloot ik om verder te lopen. Toen stopte er een taxi met de vraag of ik naar Venao wilde. Hoe weet hij dat? Er stapte een meisje uit en vroeg of ik een taxi wilde delen. Ze bleek Nederlands te zijn. Wat een redding! Blij stapte ik de taxi in.

In Eco Venao, een zogenaamd eco lodge, was er precies nog één plaatsje vrij in de dorm. Dit bed bleek echter ingenomen te zijn door een medewerker en kreeg ik een upgrade naar een cabaña. Soms moet je gewoon geluk hebben. Yke en ik namen een verfrissende duik nu het nog licht was. Het is hier trouwens iets langer licht dan in Colombia. Hier is het rond 19 uur echt donker. Yke was wel zo slim geweest om boodschappen te doen, daar er in Eco Venao niets was. Ik mocht met haar meeëten en we maakten pasta. De volgende ochtend zou het om 6 uur mid tide zijn en perfect om te surfen. Dus zette ik enthousiast om 6 uur de wekker.

Voordat mijn wekker ging werd ik al gewekt door vreemde harde geluiden. Nog te slaperig om mijn bed uit te komen om te kijken wat het was, kon ik alleen maar gissen. Hanen? Het klonk meer als varkens. Misschien hebben ze stekelvarkens net zoals in Colombia? Toen mijn wekker vervolgens ging besloot ik om me nog eens om te draaien. Ik moet toch het uiterste uit deze prive kamer halen met heerlijk tweepersoonsbed. Bij het ontbijt leerde ik dat het geluid van vanmorgen apen waren. Natuurlijk, dat ik daar niet aan had gedacht.

Het regende en Yke en ik luierden wat in de hangmatten onder het afdak. Later gingen we toch de zee verkennen. Die zag er onstuimig uit en met de regen was het niet heel uitnodigend. Ik had een lycra aan dus de regen maakte me niks, en we verzamelden wat schelpen. Naast schelpen vonden we een grote dode schilpad. De schild, botten en wat resten huid wat op olifantenhuid leek, waren nogover. Toen ik de schild iets optilde zag ik het krioelen van de maden. Iehhll! En liet gelijk los.

We namen een stevige lunch waarna ik naar een waterval liep, iets verderop. Verdwaal je niet, zei Yke me. Gelukkig was het een simpele wandeling. Onderweg hoorde ik de apen hard roepen. Op een gegeven moment klonk het zo hard en dichtbij, dat het een intimiderende indruk naliet. Een eerdere aanraking met een aap in Afrika heeft misschien toch nog effect op me.. Ik liep door en trok er maar niks van aan. Boven me zag ik allerlei aapjes slingeren, sommige met kleintjes op de rug. Bij de waterval nam ik een verfrissende duik en maakte ik een foto met behulp van de zelfontspanner.

Toen ik terug bij het kamp was, was het al zo'n vijf uur. Yke wilde alsnog wel even gaan surfen. Ik had weer eens last van mijn rug, ook nog van een verkeerde duik in San Blas en wilde mijn energie liever voor de volgende dag bewaren. Wel ging ik met haar mee. Nu was het droog en de zee zag er best chill uit. Het kostte weinig moeite om me over te halen. Vamos! De golven waren alsnog gigantisch. Ik besloot om eerst maar eens te oefenen in 'white water', wanneer de golf al is omgeslagen. De eerste tien minuten dacht ik, dit wordt niks. Ik verbeeld me altijd in dat ik veel beter ben dan in werkelijkheid. Later kreeg ik de smaak te pakken en kon ik toch een aantal keer staan. Blij kwam ik het water uit. Nu was ik weer stoked en wel klaar om de volgende ochtend vroeg te gaan. Helaas had Yke slecht geslapen die nacht en ging niet mee. Anthony, een Amerikaanse jongen en Or, een jongen uit Israël stonden wel mee op.

Op het strand aangekomen scheen het zonnetje al, alleen was van Carlos, de surfleraar nog geen spoor. Ik maakte een strandwandeling en toen ik terug liep kwam hij gelukkig aanrijden. De golven waren nog steeds heel hoog, dus speeldeik vrolijk in het witte water verder. Na twee uur nam ik een korte break en later kwam Yke er ook aan. Ook ik ging weer het water in. Het was nu een stuk zonniger dus sowieso ook veel chiller om op het strand te zijn. Ik had bedacht om een siësta te houden, maar daar vond ik het weer te mooi voor. Zo heb ik heel de dag in het water of op het strand doorgebracht. Carlos merkte dat ik stoked was.In de avond trakteerden we ons zelf op een hamburger in het restaurant van de lodge. Een Nederlands koppel vergezelden ons, zij zaten in een ander hostel.

Ik had bedacht om de volgende dag uit te checken. Ik had mijn spullen allemaal bij elkaar geraapt en toen bedacht ik dat ik toch maar bleef. Het was hier zo chill, leuke mensen, mooie plek, mooi strand, waarom zou ik dit verlaten? Wel gingen Yke en ik op pad. We hadden bedacht om naar Isla Iguana te gaan, een eilandje vlakbij bij Pedasí, het naast gelegen dorp waar we met de bus naartoe gingen. Op het strand aangekomen benaderde een visserman ons gelijk die ons voor $60,- heen en weer naar het eiland wilde brengen. Later werd ons dezelfde rit voor $50,- aangeboden en zakte de eerste visserman ook in zijn prijs. We hoopten op meer mensen zodat we de bootprijs konden delen, maar die waren er niet. Laten we het maar doen, en met zijn tweeën stapten we de boot in. Het was stralend weer. Het zand was weer, tegengesteld aan Playa Venao, wit. Ik huurde een snorkelset en liepen naar de andere kant van het eiland. We hadden dit stuk strand voor onszelf. Na een duik liepen we terug naar het andere witte strand. We lachten, wat een leven hebben we, als dit de keuzes zijn die we moeten maken. Gaan we naar dit wit strand, of het andere witte strand? Overal liepen iguanas, leguanen rond, waar het eiland ook zijn naam aan dankt. Aan de andere kant was een heel groot stuk koraal, wat helaas grotendeels dood was, maar alsnog was er veel te zien. Zo zag ik plots een schildpad onder me en ik zwom een stukje met hem mee. Helemaal blij was ik dat we hadden besloten hier naar toe te gaan. We aten de zelf meegebrachte lunch op het strand, wat inmiddels helemaal voor onszelf was. Weer moesten we lachen, we hadden een beetje het gevoel van, now what? Helaas hadden ze geen koude biertjes. Wat zijn we toch verwend. Inmiddels was onze visserman ook weer terug op het eiland, maar we hadden nog zo'n twee uur langer om te snorkelen. We zwommen naar een ander stuk toe. Dit was super mooi, met een soort grotten in het water. We zagen nu veel meer vissen. Ook heel veel van die vissen die zichzelf opblazen als ze in gevaar zijn, die van 'Finding Nemo'. Ineens voelde ik pijn aan mijn been en toen ik achterom keek zag ik een klein kwalletje. Damn it. De kramp/tinteling kwam soms weer ineens opzetten. Nu lette ik goed op of ik nog meer kwallen zag.Eerst dacht ik dat ze niet zoveel kwaad deden, zo klein dat ze zijn. Terug op het strand maakten we nog wat foto's. De zon brandde fel. Nu was het toch echt tijd om dit onbewoonde eiland te verlaten.

Terug in Pedasí deden we boodschappen en verderop gingen we eten in een visrestaurant. Terug zouden we alleen nog met de taxi kunnen, dus we besloten te gaan liften. Al snel stopte een pick up truck, waar we achterin konden. Het was een heldere nacht en zo konden we mooi de sterren zien. Wat een goede lift! In de bar waren mensen biertjes aan het drinken en ik deed een biertje mee. Yke ging al eerder slapen. Rond 1 uur vond ook ik het mooi geweest. Helaas de anderen nog niet, die bleven tot een uurtje of 3 doorgaan met de muziek heel hard. Gelukkig was ik zelf zo moe dat ik er door heen kon slapen.

Voor de vrijdagochtend had ik geen wekker gezet. Maar goed ook, Carlos was er blijkbaar toch niet in de vroege ochtend.Later hadden Yke en ik toch wel veel zin om te surfen. De golven waren nu perfect voor ons. Maar van Carlos was nog steeds geen spoor, die had een hangover. We konden ook nog wel verouderde surfboadjes van het hostel lenen. Ik dacht bij mezelf, als dit je probleem is van de dag, wachten op een surfboard terwijl je heel de dag hebt, heb je eigenlijk nul problemen. Life is good. Again. Of nog steeds. Uiteindelijk kwam Carlos er aan rijden en was hij blij ons te zien. "MJ! You're looking good girls". Nu de golven niet zo gigantisch waren kon ik eindelijk echt surfen. Of als in, de golf pakken op het juiste moment. Ook lukte het me om een turn in te zetten. Aah surfen is toch ook wel heel erg leuk. Moet ik toch ook eens in Nederland doen, als er geen wind is tenminste. Van 12 uur 's middags totdat de zon onderging lag ik in het water. Helemaal blij. En helemaal kapot aan het einde van de dag. Yke had nog weltussen de middag gegeten en was zo lief om die avond voor ons te koken. Ik kon niks meer nuttigs doen en ging even op bed liggen.

PlayaDie avond was er een party, waar de mensen het maandag al over hadden. Het zou he-le-maal losgaan, was wat we moesten geloven. De party begon rustig, de DJ draaide vooral house, waar niemand echt op danste. Het Nederlands koppel was er weer, die super aardig waren en niet zo aan elkaar gekleefd en nog weer twee andere Nederlandse gasten. Echt, je vindt ze overal. Gelukkig had de DJ in de gaten dat zijn eerste keuze aan muziek niet in de smaak viel bij het publiek en veranderde het in foute hitjes. Natuurlijk kwam 'Taxi', ongeveer het meest populaire nummer van heel Zuid-Amerika ook voorbij. Ga ik straks nog missen. Zo werd het toch nog een leuk feestje, maar niet zo absurd als wat ze ons wilden laten geloven. Ik zette de wekker voor de volgende dag, dan zou ik echt gaan uitchecken. Nog 3,5 uur om teslapen vertelde mijn telefoon.