Toen ik zaterdag dan eindelijk uitcheckte en mensen me vroegen waar ik heen ging, had ik steeds geen antwoord. Ergens naar de bergen. Ik had besloten om met Linde mee te gaan. Zij had het over een klein dorpje omringd met bergen en watervallen. Dat klonk wel goed. Het plaatsje bleek El Valle te heten. Ooit was er een grote vulkaan uitgebarst en was deze vallei ontstaan. De vruchtbare grond trok de mensen aan en nu is het een idyllisch dorpje. Na ongeveer twee uur rijden van de stad kwamen we aan. Ik was op de bonnefooi meegegaan en had me totaal niet ingelezen in deze bestemming en had dus ook geen idee voor een hostel. We vroegen twee mensen die er uit zagen als backpackers waar zij overnachten. Met hen konden we meelopen naar hun hostel. Deze was volgeboekt. We gingen op zoek naar een die Linde eerder had gevonden via TripAdvisor. Deze was nog niet zo makkelijk te vinden. Een hostel die ik in de Lonely Planet had gezien was en uiteindelijk kwamen we er achter dat we langs de inrit waren gelopen van het hostel die Linde had opgezocht. De dorm was vol, maar we konden wel in een zaaltje voor dezelfde prijs. Ik kreeg er nog een paar dollars van af, want dit was minder goed dan een dorm, wat niet waar was wat nu hadden we een privé kamer. Onderweg hadden we al boodschappen gedaan en zo hoefden we niet meer door de regen. Ze zeiden dat de dorm vol zat, echter zagen we niemand. Het hostel had een orchideeën tuin, wat allerlei vogeltjes aantrok. We kookten, lazen een boek en deden een spelletje. Heerlijk rustig. Ik had bedacht om voor de volgende dag eerst naar een dierentuim te gaan om de golden frog, die met uitsterven bedreigd wordt, de bezichtigen, vervolgens te hiken naar een waterval en de dag te eindigen bij de thermal bath om modder over onszelf te gooien.

Toen we de volgende ochtend echter opstonden, regende het keihard. En viel ons plan letterlijk in het water. Wel trotserden we alsnog de regenbui en liepen we, tussenpauzes naar de dierentuin. De dierentuin was ook behoorlijk overstroomd. Gelukkig was de ruimte waar de golden frogs te zien waren overdekt. Toen ik een foto met mijn telefoon wilde maken, reageerde hij niet en zag het scherm er heel raar uit. Kut. Toch niet na mijn camera ook mijn telefoon stuk he?! Een waterdichte regenjas uit Alaska is blijkbaar niet helemaal bestemd tegen een tropische regenbui. Een beetje chagrijnig liep ik door de rest van de dierentuin, of beter, verzameling van random dieren in kleine lege hokken. Het was een heel zielig gezicht, wel iets waar we al voor gewaarschuwd waren. We verlieten de dierentuin en kregen een lift terug het centrum in. Hier schuilden we weer voor de regen in een souvenirwinkel. We waren van plan om naar een ander café te lopen met lekkere taart, maar uiteindelijk zijn we naar het cafeetje gegaan naast de winkel. Het hield maar niet op met regenen. En met regenen bedoel ik gieten. Alsnog was ik van plan om naar de waterval te gaan. Linde hield het voor gezien.

Ik wilde een taxi nemen, want het was 3,5 km verderop. Geen taxi wilde stoppen. Ik zag een auto wat er uit zag als een transport auto en vroeg of ze me naar de waterval wilde brengen. Dat wilden ze wel en ik kon bij hen voorin stappen, in het midden. Van de andere bijrijder dacht ik in eerste instantie dat hij een beperking had. Toen ik de alcohollucht rook, wist ik beter. Hij legde in haast onverstaanbaar Spaans uit dat de waterval dicht was. Één; hoe kan een waterval 'dicht' zijn en Twee; waar brengen jullie me naar toe als ik zeg dat ik naar de waterval wil. Ze wisten nog wel een andere uitkijkpunt of zoiets. Ok, het zal wel. Dit zijn van die momenten dat je gewoon mee moet gaan in de flow dacht ik. De mannen leken niks kwaad in zich te hebben en dan nog, de ene man kon al niet meer normaal op zijn benen staan en de andere was een jaar of 60 en een kop kleiner. Ik kan deze boys wel handelen dacht ik. Uiteindelijk bleken ze super enthousiast over hun gebied en lieten me meerdere uitzichten zien. Ik had alleen niks om een foto te maken dus vroeg ik of zij een foto wilden maken die ik vervolgens naar mezelf gewhatsappte. Voor een dollar extra brachten ze me tot de deur van mijn hostel. Zo had ik toch een leuke tour van El Valle. Misschien niet het meest veilige met een bestuurder onder invloed, maar niemand is gewond geraakt. De volgende ochtend vertrok Linde weer terug naar Panama City. Voor het eerste gedeelte nam ik dezelfde bus, tot aan de interamericana, om daar vervolgens richting Chitré te gaan.