Nog maar anderhalve dag hier, maar al zoveel gedaan dat ik het wel een eerste reisverhaal waardig vind.

Zondagavond laat, lokale tijd kwam ik aan in Cartagena airport na twee goede vluchten. Bij mijn eerste vlucht moest ik wel even om een paracetamolletje vragen vanwege een wel heel leuk DROP gala de avond ervoor. De stewardess vond me gelukkig aardig en drukte me op het hart om heel voorzichtig te doen, zoals ieder ander. Tijdens de korte vlucht van Panama naar Cartagena heb ik slapende doorgemaakt, voor mij was het inmiddels midden in de nacht. Toen ik in Cartagena uit het vliegtuig stapte was het gelijk heel warm, als een föhn en realiseerde ik me dat ik buiten stond en niet in een warme hal. Damn, dit is wennen. Paspoort en bagage controle verliep allemaal heel soepel. Na wat geld gepind te hebben liep ik naar een taxi die me voor zo'n €5,- voor mijn hostel kon afzetten. Gelukkig, zo hoef ik niet 's nachts door een onbekende Colombiaanse stad te lopen. In het hostel werd ik verwelkomd door een lief vrouwtje en mocht ik gelijk gaan slapen, want ikhad vast een lange reis achter de rug. Tenminste, ik ga er vanuit dat ze zoiets zei. Mijn kennis Spaans is van vijf jaar geleden en zal ik nog iets meer op moeten krikken. Die nacht had ik redelijk geslapen en heel veel gedroomd. Ik heb natuurlijk zelf deze reis geboekt, maar ik verbaas me nog over het feit dat ik zomaar in Colombia ben.

De volgende ochtend raakte ik aan de praat met Fernando, een Chileense jongen. Toevalligerwijs was hij vijf jaar geleden in Nederland, toen ik in Chili zat. We besloten om na het ontbijt, vers fruit en toast, samen de stad te verkennen. Heel chill, zo had ik gelijk mijn privé tolk. Fernando is een hele aardige jongen die met iedereen op straat een praatje maakt. Waar ik gewend ben om straatverkopers te negeren en eigenlijk als een bitch te gedragen, benadert hij ze met een enthousiaste hola amigo! Zo liepen we samen door de oude stad en over de oude stadsmuur. De oude stad bestaat alleen maar uit kleurrijke kolonialegebouwen en pittoreske plazas. Aangezien ik in Nederland nog niet echt de gelegenheid had gehad om op slippers te lopen, kreeg ik op den duur wel blaren. Na heel veel kleine kleurrijke straatjes liepen we terug naar het hostel voor zwemkleding en blarenpleisters voor mij. Daar ontmoetten we David, een Franse man op sabbatical, die ons vergezelden met de lunch. Eigenlijk waren Fernando en ik van plan om nog een ford te bezichtigen, maar na de lunch had ik behoefte aan wat verkoeling. Met zijn drieën namen we een taxi naar het strand. Geen mooi strand zoals op de bekende plaatjes, maar er was een zee. Sterke verkoeling was het nu ook weer niet, ook de zee is heel warm, maar alsnog wel lekker. We trokken weer heel veel verkopers aan en zagen van alles voorbij komen. Uiteindelijk lukte het me om af te dingen op een koud biertje, á €1,50. Of misschien nog goedkoper, ik heb de rate nog niet helemaal paraat, hoeveel pesos 1euro is. Terug naar het hostel voor een verkoelende douche. Je kan hier alleen maar koud douchen, wat helemaal niet als primitief voelt met 35 graden en een hoge luchtvochtigheid.

Terug in het hostel ontmoetten we Matt, een Engelse jongen en met zijn vieren gingen we op pad voor avondeten. We belandden op een populaire plaza, met vooral backpackers en weinig Colombiaans eten, maar we hadden honger dus kozen we voor pizza. Vervolgens gingen we op zoek naar een plek voor 'bailar' en kwamen we in een bar terecht met een veelzijdig publiek, voornamelijk locals. Een Colombiaan deed nog een poging om me een dans te leren, maar met zijn veel soepelere heupen hield hij na twee nummers op. Dat ik een paar keer op zijn blote voeten stond hielp vast ook niet mee. Later draaide Fernando me nog wat rond tijdens een Merenque en zetten we onze tocht voort. Club Havana wat mij heel leuk leek, maar die bleek dicht. Dan op naar een outdoorbar wat ik overdag had gezien. Onderweg kwamen we nog een groep backpackers tegen en ik vroeg ze waar ze heen gingen. Ze hadden geen idee waarop ik zei dat ik nog wel wat wist en zo was ik ineens een tourguide in een stad die ik één dag kende. Helaas bleek de outdoor bar ook dicht en was mijn missie niet zo geslaagd. Uiteindelijk eindigden we op een rooftop en maakten we ons eigen dansvloer. Hier waren niet zoveel locals, maar dat maakte het niet minder gezellig. Even een reality check: daar sta je dan, in f** Colombia, te dansen op een dak met mensen die je net een dag kent. wtf. Ik raakte nog aan de praat met een Duits meisje, die volgende week terug naar Argentinië gaat, naar haar vriendje die ze tijdens reis heeft ontmoet. Ik vroeg haar hoe oud ze was. 19, giechelde ze. Oh ja, duidelijk.. Om half 3 was ik wel uitgedanst en liepen we samen terug naar het hostel.

Vanmorgen kon ik eerst nog niet bedenken of ik weer verder ging reizen. Ik been nou eenmaal niet zo'n planner, ook niet op de dag zelf. Ik besloot na het ontbijt om nog een nacht te blijven. Ik heb immers vakantie en ik ben er net. Niet nodig om te haasten.Morgen ga ik met de bus naar Santa Marta, vier uur hier vandaan.

In mijn eentje reizen bevalt me tot nu toe goed. Ik ging er vanuit dat ik me de eerste dagen niet zo happy zou voelen, maar daar heb ik tot op heden geen last van. Ik voel me snel thuis en voel me comfortabel bij de mensen die ik ontmoet. Ook voel ik me in Cartagena heel veilig. Het schijnt ook wel de veiligste stad van Colombia te zijn. In het hostel is gewoon wifi, wat ook weer een nadeel met zich meebrengt dat mensen veel met hun telefoon zitten. Heel anders dan vijf jaar geleden, toen het nog niet zo gewoon was. Ik doe mijn best niet zo te zijn, maar ik zit ondertussen ook een uur te typen.. Tijd om af te sluiten dus.