Het laatste deel van mijn reisverslag schrijf ik vanuit mijn huisje in Delft. Inmiddels ben ik weer een aantal dagen geland in Nederland, fysiek dan. Met mijn hoofd zit ik nog in Alaska. 's Nachts droom ik er over en ook overdag, als ik mijn ogen dicht doe, zie ik het Alaskaans landschap voor me. De stem van Jesper kan ik nog helder horen, 'look Mar!' Jesper schijnt elke ochtend te vragen waar ik ben. We hebben gisteren even geskyped, zodat hij me op het scherm kon zien en het misschien beter zou begrijpen. 'Mar come back here..' De schat, echt mijn maatje.

De laatste dagen hebben we nog veel samen opgetrokken en hebben we hele fijne dagen gehad. Woensdag zijn Ewout, Jepser en ik naar het Anchorage museum gegaan. Een erg mooi museum, met kunst uit Alaska, de geschiedenis en een groot deel over de cultuur van de natives. Ook voor de kinderen, was er een leuk deel in het museum waar je allerlei dingen kon ontdekken. Ok, niet alleen leuk voor kinderen. Je kon er met ballen spelen, levensgrote bellenblaas, lichtsignalen. Allemaal onder het mom van natuurkunde, nog leerzaam ook dus! Na het museum met zijn drieën ergens gaan lunchen en nog gekeken of we een goede winterjas voor Ewout konden scoren, zonder succes. Daarna was het tijd voor Jespers middagdutje. Zelf ben ik nog even in de stad gebleven om een Levis jeans te scoren, ook zonder succes.Blijkbaar heb ik een kleinere maat nodig dan dat hier maken..

Donderdagochtend werden Ewout, Jesper en ik weer opgehaald door Gus, een huisvader van Skedaddle. Vanochtend stond een hike op het programma. In Anchorage was het bewolkt en regende het, maar waar wij gingen wandelen zaten we boven de wolken, een erg mooi gezicht. We wandelden in het gebied van Glen Alps, vlakbij Flattop Mountain. Jesper en Lyol, het tweejarig zoontje van Gus, hadden grote lol met zijn tweetjes en Jesper zat al binnen de kortste keren onder de modder. Terug thuis ging Jesper een dutje doen, voordat Ady, een dochtertje van vrienden van Ewout en April kwam spelen. Ze moest huilen toen haar moeder wegging. Maar ik pakte haar op en las een boekje voor. Al snel werd ze stil en luisterde ze aandachtig op mijn schoot. Tja, ik verras me zelf hoe goed ik soms met kinderen ben. Misschien ooit nog eens de switch maken van ouderenzorg naar kinderen toe?

Vrijdagochtend hebben we met het thuisfront geskyped. We probeerden een familiegesprek te houden, met iedereen tegelijk, maar dat lukte helaas niet. Eerst waren Ernst-Jan en Femke aan de beurt. Zodra Jesper Femke in beeld zag, zei hij; 'Mar! Twee Mars!' Nee...! Leuk om elkaar op deze manier te spreken. Wel moeilijk dat dat voor mij straks weer de realiteit zou zijn. Elkaar alleen kunnen zien door een schermpje.
Ewout was vrijdag moe en ik heb heel de dag doorgebracht spelend met Jesper. Ergens tussendoor heeft hij nog een kort middagdutje gedaan, maar hij was al snel wakker, als hij überhaupt had geslapen. Ik nam hem mij naar een speeltuintje in de buurt. Dat kereltje is voor niks bang. Ik moest steeds harder duwen bij het schommelen; 'higher Mar! Higher! Daarna kwamen er andere kinderen van een jaar of 10 de speeltuin opgestormd. Ik dacht dat Jesper dat wel een beetje spannend zou vinden, maar nee; 'Hee guys! Hee!' We speelden in het klimrek, dat was ons treintje en Jesper was de machinist/conducteur. 'All aboard!'' riep Jesper en daar gingen we dan, tsjoeketsjoeketsjoeke!
Nadat April terugkwam van haar werk zijn we naar een groot supermarkt/bouwmarkt, soort Makro gegaan, om winterbanden te kopen. Zo konden we weer veilig de weg op en ook het laatste weekend nog touren.
's Avonds zouden we eigenlijk met zijn drieën op stap, maar Ewout was te moe om te gaan. April en ik hadden alsnog wel zin om een drankje te doen, dus werd het een girls night only. De straten stonden blank, dus de weg er naar toe was al een uitdaging opzich. Wij waren lopend en bij elke auto moesten we oppassen of we geen plas water over ons heen krijgen. Ze zijn in het verkeer niet echt gewend aan voetgangers of fietsers. We besloten naar Humpys te gaan, dezelfde bar waar ik al eens geweest was. Er werd weer live muziek gespeeld. April en ik bestelden samen een pitcher, je moet toch economisch denken. Even later liet ik April 'Tinder' zien, wat door een jongen aan de bar werd gezien. 'Are you guys Tindering?'' Hij vroeg waar we vandaan kwamen en ik vertelde dat ik uit Nederland kwam. Hij bleek de drummer van de band te zijn en we praatten nog even kort met elkaar, voordat hij weer op moest. Later vroeg ik of April of ze zin had om iets meer richting podium te gaan staan. Iets meer. Maar April ging helemaal vooraan staan en ging helemaal los. Ok, die zag ik niet aankomen en ik kon haar natuurlijk alleen laten. Zo waren wij de enige vrouwen die aan het dansen waren, wat de bandleden nogal amusant vonden. Ineens zei de leadsinger: 'They are all the way from The Netherlands! You are Dutch right?' Om vervolgens zijn Nederlandse taalknobbel te kennen laten geven: 'godverdomme' en 'ik ben het', waarvan ik denk dat hij bedoelde te zeggen; ik ben heet. Na twee pitchers bier en een shotje Jägermeister die we van twee ontzettende sukkels kregen, die niet helemaal het idee begrepen dat we schoonzussen zijn, dus dat er wel een husband in beeld moet zijn, gingen de lichten aan. Ja het was al zo laat. Nog even met de drummer gepraat, maar hij had zijn eigen Tinderdate die avond. April en ik liepen samen naar huis, geslaagde avond. De volgende ochtend voelde ik toch behoorlijk die Alaskaanse biertjes. Ik weet niet wat ze er in stoppen? Nadat we allemaal erg rustig aan deden en een paar bakjes koffie achterover hadden geslagen, reden we naar Hatchers Pass. Zo'n 1,5 uur rijden, een mooi gebied met de ruïnes van een oude goudmijn. Langs de goudmijn omhoog gelopen, waar de oude treinkarretjes nog stonden, waarin ze de stenen vervoerden. Jesper vond het prachtig! Met zijn vieren achter elkaar speelden we weer treintje. Vervolgens verder een helling opgelopen, waar een goede echo was. Jesper vond het volgens mij best indrukwekkend, ook later in de auto ging hij roepen. Nee Jesper, in de auto heb je geen echo.. We waren op tijd weer terug bij de auto voordat het ging regenen. Terug namen we een omweg via Willow, een erg mooie route door de bergen. 'Ah moooi', zei Jesper, toen we bovenaan kwamen. Onderweg zagen we nog een erg heldere regenboog en stopten we nog voor koffie en een 'ijsje' voor Jesper, wat ongeveer net zo groot was als zijn eigen hoofd. En helemaal in zijn eentje opgegeten!
Voor de avond hadden we een oppas geregeld, zodat we nu met zijn drieën uit konden. We begonnen in een soort sportcafé, waar ze pool en darts hadden en nog een ander vaag spel wat ik niet begreep. We speelden een potje pool en darts en daarna wilden we nog één andere club proberen, de meeste beruchte club van Alaska. Het was erg bizar, net een doolhof. Een club met daarin allerlei barretjes, allen in een ander thema en eigen muziek. Ik zou er zo kunnen verdwalen. Het viel me op dat de mannen allemaal onwijs gespierd zijn. Ik grapte naar April dat dat ook wel moest, aangezien de vrouwen hier ook wel forser zijn. Zij vertelde dat ze in Nederland de mannen allemaal nogal scharminkelig vond. Na kleine uurtjes gedanst te hebben, ging ook deze club dicht en vertrokken we naar huis.

Zondagochtend weer rustig opgestaan, om vervolgens richting Girdwood te rijden. Ik had via tripadvisor een hike gevonden wat heel makkelijk zou zijn. Een klein uurtje lopen op een vlak pad en je zou uitkomen bij een gletsjer. Dit was ook goed te doen voor Jesper. Aan het einde van het pad kwamen we inderdaad aan bij een gletsjer. Om echt de gletsjer aan te kunnen raken moest je nog wel een riviertje over. Aan het begin was het vrij ondiep, maar niet ondiep genoeg om echt over te kunnen steken. April was iets vooruit gelopen en ik bedacht het zelfde te doen. Steeds meer stroomopwaarts lopen, in de hoop een goede spot te zien om over te steken. Ik kwam juist langs kleine watervalletjes waar de stroming vrij sterk was. Nog een stukje verder misschien, misschien is het daar wel rustiger. Uiteindelijk kon ik geen goede plek vinden en dacht ik er verstandig aan te doen om dan maar mijn schoenen uit te doen. Dan worden die in ieder geval niet. Koud het water! Gelukkig warmden ze al snel op in mijn droge schoenen. Ik dacht dat het April wel was gelukt, door nog verder door te lopen, maar achteraf bleek dat ook zij haar schoenen uit had moeten doen. Toen ik bij de gletsjer stond kwamen April en Ewout met Jesper om de hoek gelopen. Ik was wat achterop geraakt, vandaar. Ewout was aan het begin al overgestoken, met schoenen en al, met Jesper in zijn armen. Wel leuk voor Jesper, nu kon hij de gletsjer ook echt aanraken. Na wat foto's gemaakt te hebben liepen we weer terug naar de auto. Ik koos mijn eigen pad, terwijl Ewout en April al eerder de rivier overstaken. Ik dacht dat ik verderop een betere kans zou hebben om droog over te steken, tevergeefs. Dan maar weer mijn schoenen uit en snel naar de auto. Ewout had inmiddels aardig koude voeten. Op de terugweg reden we door Girdwood, een idyllisch dorpje waar we in eerste instantie heen zouden gaan. Het schijnt dat er ooit plannen waren om er een McDonalds te vestigen, maar dat toen alle inwoners er tegenin zijn gegaan zodat dat plan van de ban was. Het was nu zondagavond dus eigenlijk niet zoveel te doen. We konden met een gondeltje naar boven, maar dat vonden we teveel geld. Ik heb nu wel een idee gekregen hoe het hier kan zijn in de winter, een fraai wintersportgebied zoals ik het nu zag.. Dus niet alleen in de zomer moet ik hier terug komen. Daarna zijn we nog langs wat droomhuizen gereden. Gigantische huizen met een mooi uitzicht, man, je zou hier maar wonen.. Daarna naar huis gereden terwijl de zon onderging. Ook nog twee kiters gezien, perfecte wind, vlak water, zo’n mooie plek en dan maar twee kiters op het water! In Nederland waren dat er 200 geweest.. Zucht..
Thuis aangekomen was het toch echt tijd om mijn tas in te pakken. Blegh, echt geen zin in. Gelukkig wel meer dan de helft minder in moeten pakken. ’s Nachts kon ik niet slapen. Lag alleen maar te fantaseren hoe het zou zijn als ik hier volgend jaar zomer een seizoen kom werken. Rustig maar, alleen een seizoen ;) Zelfs al een zomerbaantje geregeld via Hans. Dat stuk veranda wat ik had helpen bouwen was van de eigenaar van het restaurant, zij zou me wel willen aannemen.

Maandagochtend met April meegereden naar haar werk, zodat Ewout en ik de auto hadden voor de laatste boodschappen. Nog wat door het centrum gewandeld, langs souvenirs winkeltjes, maar eigenlijk wilden geen van ons daar iets kopen. Wel heb ik alsnog een Levis jeans kunnen scoren. Ook nog gekookte zalm voor papa en mama en rendierworstjes voor Ernst-Jan en Femke. Bij een hotel mijn pet nog opgehaald, die had ik bij Hans laten liggen, wie ‘m mee had gegeven aan een collega die naar Anchorage kwam. Daarna was het tijd om April op te halen en naar het vliegveld te rijden. Samen nog koffie gedronken en samen met Jesper bij een grote beer op de foto gegaan. Van iedereen een dikke knuffel en kus en van Jesper nog heel veel dikke knuffels. Ook eentje voor opa, oma, Ernst-Jan, Femke, Lukas en Thomas. Jesper was geïntrigeerd door de lift, maar hij kwam elke keer weer naar me toe gerend voor een dikke knuffel en zwaaide zijn armpjes om me heen. God wat ga ik dat kleine lieve kereltje missen. Het boarden zou bijna beginnen, dus ik moest nu toch echt door de douane, in tranen. Voor het eerst dat ik juist in tranen was bij terugkeer naar huis.

De vlucht was goed, het was een mooie dag om te vliegen. Heel helder. Vanuit de lucht weer MtDenali mooi kunnen zien. Nog kunnen genieten van het prachtige landschap dat Alaska heet. Na een korte stopover in IJsland op weg naar Nederland. Boven Nederland zag ik alle strakke akkertjes, rode huisjes en alle wegen dat Nederland telt. Tja, Nederland. Ik schrok een beetje van mijn eigen gevoel. Maar dat zal wel liggen aan het afscheid van dierbaren, zonder dat je weet wanneer je hen weer ziet.