Vrijdagochtend heel vroeg werd ik opgehaald door de taxi om naar het treinstation te gaan. Helaas voor mij had ik een taxichauffeur die het station niet wist te vinden en kon ik alsnog een kwartier in het donker lopen. Gelukkig was ik nog ruim op tijd. Bij het inchecken zei het meisje achter de balie 'oh my brother would have loved to meet you'. Hij wil blijkbaar Nederlands leren. Ik legde uit dat mijn broer hier woont en heb haar Ewouts nummer gegeven. Wie weet, de eerste klant voor zijn ABC Dutch Play academy, maar dan een volwassene.

Ik had voor mezelf bedacht dat het wel eens lekker was, even alleen een tripje maken en helemaal rust. Ik had me voorgenomen om een muziekje op te zetten en lekker uit het raam te kijken en genieten van de natuur. Alleen raakte ik al snel aan de praat met een Vietnamveteraan (was ook een van de eerste dingen wat hij zei, dat hij dat was) uit South Carolina en een single dad, Peder, uit Colorado. Peder kende weer de hoofdconducteur, die ons op het viewing deck liet, wat eigenlijk alleen voor de eersteklas was. Ook mochten we luxe ontbijten in de eersteklas dining room, waarop Bill, de Vietnamveteraan mij en Peder ons op trakteerde. Dus ja, zo kom je nog weer eens ergens. De reis was erg mooi, langs gletsjers en mooi valleien. De bomen waren erg mooi gekleurd in allerlei herfstkleuren. Onderweg zagen we nog Beluga whales, waarvoor de trein even stopte zodat iedereen het kon zien. Ook meerdere eagles gezien en berggeiten. Helaas geen beren op de weg gezien. Vier uur later kwamen we in Seward aan, in de trein kwam ik erachter dat de whale watching tours toch door zouden gaan. Nu was ik weer in dubio. Uiteindelijk besloot ik mee te gaan, samen met Bill. De zee zou wel wild zijn en misschien konden we niet de hele tour kunnen doen, in dat geval zouden we een deel van ons geld terugkrijgen. Bill vroeg of de prijs goed was voor me. Die oude baas zou nog haast in staat zijn om voor me te betalen, wat ik niet had toegelaten. De boot was voor een groot deel gevuld met Japanners, die niet helemaal op het Alaskaanse weer waren gekleed, en de hele trip binnen bleven zit en allemaal zeeziek werden. Al snel kwamen we twee zeeotters tegen waarbij iedereen nogal hysterisch deed om ze op de foto te krijgen. Even verderop kwamen we een soort walvissen tegen. Ik dacht dat ik de gids Killer whales (orka's) hoorde zeggen. Hm, zijn ze wel een stuk kleiner dan ik had verwacht. Uiteindelijk bleek het om, ik geloof bruinvissen te gaan. Het was nogal mistig dus je zag vrij weinig van de fjorden. Ook kwamen we langs een gletsjer, waarvan je de gletsjer zelf niet zag, alleen de ijsblokken die ervan af waren gekomen. De zee werd steeds wilder en ik bleef op het dek staan. Zo werd ik minder misselijk en was ik lekker in de buitenlucht. Ondanks dat we niet zoveel zagen, had ik een grote glimlach op mijn gezicht. Ik ben immers op het water. Ook Bill viel het op dat ik me prima vermaakte. 'I just love it that you love it so much. Look at that smile!' Hij vond mijn enthousiasme zo aanstekelijk dat hij erop door bleef hameren dat ik hem en zijn familie moest bezoeken. Blijkbaar kan je bij de 'Outer banks' in South Carolina heel goed surfen. 'Yes, sure, maybe I will', antwoorde ik beleefd. Als ik bij iedereen op bezoek ga die ik tegenkom tijdens mijn reizen, ben ik nog wel even bezig. Maar later zei hij dat hij me ook zo graag zou willen leren scuba diven. En laat dat nou vrij hoog op mijn lijstje staan om te leren! Dus misschien komt dat vliegticket naar South Carolina er nog wel. Ook was hij blij verrast toen ik vertelde dat mijn vader wel eens jaagt, en wil hij ook graag mijn vader mee uit jagen nemen.
Vanwege het slechte weer konden we inderdaad niet de hele tour doen en moesten we al eerder terug. Gelukkig gebeuren er ook goede dingen op slechte dagen als deze, verkondigde de gids, die zojuist een paar orka's had gespot. Woehoe! Orka's! En mijn glimlach kon dus toch nog breder worden. Er zat zelfs een kleintje bij. Wat een mooie beesten! En inderdaad nu wel de grootte die verwachtte. Heb een paar mooie foto's kunnen schieten.
Om half vier waren we terug in de haven en heeft Bill zijn telefoonnummer en e-mailadres gegeven. Vanaf de haven liep ik naar een hostel, een paar blokken verderop. Het regende pijpestelen en was toe aan een warme douche. Helaas was de check-in pas vanaf 18u. Op het moment dat ik weg wilde lopen kwam gelukkig de eigenaar binnen en kon ik eerder naar binnen en een warme douche nemen. Daarna even gaan liggen, want zoveel had ik niet geslapen. Toen ik later wakker werd zat Peder in de woonkamer, te praten met, wat later bleek, Frank, een Nederlandse jongen. Frank was geïnspireerd door de film 'Into the wild' en voor drie weken gaan reizen door Alaska. Peder en ik hadden beide nog niet gegeten en besloten samen op pad te gaan. Frank zou later aanschuiven om samen een biertje te doen. Uiteindelijk belanden we in het restaurant waar Hans, een van mijn tinder dates werkt. Ik vroeg aan de serveerster die ons hielp of Hans er nog was. Ik had namelijk tegen Hans gezegd dat ik nog wel langs zou komen om een biertje te doen. Later schoof er een vrij brede bebaarde jongen naast me. Hans! Hij was erg vriendelijk en met zijn drieën dronken we nog een gezellig biertje. Even later kwam Frank ook aanschuiven. Het restaurant ging al dicht, maar Hans tapte nog vier biertjes voor ons. Daarna moesten we echt weg, maar we besloten om nog naar een andere bar te gaan. Hans en ik hadden het over surfen, wakeboarden, snowboarden, van alles en nog wat. Bleek hij ook allemaal te doen. Hij vertelde dat op maandag een boot zou vertrekken om te gaan surfen bij een gletsjer. 'You should totally come!' 'That sounds awesome! I will!'

De volgende ochtend kwam ik Frank weer tegen bij het ontbijt. Ik was niet de enige die de biertjes van de avond ervoor toch wel voelde. Frank was net als ik van plan om naar het Sealife center te gaan en we besloten samen er heen te gaan. Onderweg nog gestopt voor een koffietje, die ik deze keer eens trakteerde. Ik vertelde dat ik al zoveel getrakteerd had gekregen, dat het nu wel eens mijn beurt was. Bij het Sealife center kregen we 30% korting, omdat de bassins niet zo clear waren, vanwege de vele regen die gevallen was. Het was toch iets kleiner dan ik had verwacht, maar opzich nog wel leuk om er geweest te zijn. Uiteindelijk kwam de zon door en we vonden het te mooi weer om binnen te zijn. Ik had nog wel tijd voor een kleine wandeling. Frank vond een korte hike in de Lonely Planet 'two lake trail'. Daar aangekomen bleek het meer om een twee vijver wandeling te gaan, maar goed. Het was mooi weer en liepen in t-shirt en jaja, beide in afritsbroek (alleen ik nog wel met pijpen aan). Op de terugweg langs de haven gelopen, waar veel mensen aan het vissen waren. Niet alleen mensen waren aan het vissen, ook een zeehond en zeeleeuw! Vervolgens zagen we nog een zeeotter. Precies de dieren die we eerder in het Sealife center hadden gezien..

Eigenlijk wilden Frank en ik bij het restaurant waar Hans werkt nog gaan lunchen, maar Ewout, April en Jesper stonden me al op te wachten om naar Homer te rijden. Snel gedag gezegd en in de auto gestapt. Het was een erg mooie rit! In Homer aten we bij vrienden van April, verse heilbot en zalm. Erg lekker! We sliepen met z'n vieren in een hotelkamer met stapelbed. Ewout en April gingen er met zijn tweeën op uit, ik paste op Jesper. Ik was zelf toch nogal moe van mijn reisje naar Seward en alle dingen die ik had gezien en alle mensen die ik weer had ontmoet.