Maandag vroegen de mensen wat we vandaag gingen doen:

comprar!comprar!comprar!

kopen!kopen! en nog eens kopen!

We zagen er lekker fashionable uit; lekker jurkje aan, Anneleen hoed op, ik zonnebril en natuurlijk onze fantastische tassen! Wie weet gingen we nog bij Prada binnen, dus we moesten wel ;)

We begonnen de dag met een koffie bij een famous koffiehuis, uit 1858 (zo uit mijn hoofd), café Tortoni. Daarna de hele winkelstraat Florida afgelopen. Ik had hier al eerder gelopen.. Man! Schoenen! Tassen! Leer! Hoe gaat mijn arme spaarrekening dit overleven?! Ik had bedacht dat ik alleen een leren jas ging kopen als ik er een zag die gelijk echt heel mooi vond en die gelijk goed zat. Want ik wilde niet een leren jas kopen alleen maar omdat dat hier nou eenmaal zo goed kan. Het barst er van leren winkels, dus als je hier niks kan vinden... Dus eigenlijk was het wel makkelijk gezegd. We werden al ware leer kenners. Zo kwamen we er achter dat schaap beter was dan koe, dus stelden we ook meer eisen aan onze jas. Maar ja hoor, even later, in een winkeltje een beetje achteraf, de eerste jas die ik uit het rek pakte: mooi! Precies wat ik wilde! en hij zat als gegoten! Mooi zacht leer, van kalf, nog beter dan schaap én ook nog precies dezelfde kleur als mijn tas! Ik zei dat ik nog even wilde nadenken en dat ik dan misschien zou terug komen. Toen ik uit de winkel stapte wist ik eigenlijk al dat ik terug zou komen. Later had Anneleen ook een perfecte leren jas gevonden. Van nog betere leer kwaliteit, zij had een antilope om maar heen.. Maar ook gelijk een hogere prijsklasse. ai. Lastig. Ik vond dat ze er echt nog een nachtje over moest slapen en kreeg haar de winkel uit. Daarna lekker fashionable eten bij de mac gehaald en in een parkje op gegeten. Terug naar mijn perfecte jas, ik kreeg nog iets van de prijs af en van de mouwen. Daarna door naar Palermo Soho, waar ik ook met Marloes was, maar waar we op het laatste moment de echt goede straatjes hadden gevonden. Namen eerst even een theetje om bij te komen. We besefden dat we eigenlijk nog maar een maand echt op deze manier met elkaar omgaan. Toch bijzonder! Wat hippe winkels afgelopen, maar op een gegeven moment konden we gewoon écht niet meer. Het was ondertussen ook al half 7. Met de metro terug naar het hostel gegaan en nog even bij de schoenenwinkel gekeken, waar we als eerste waren. Anneleen had er wel mooie laarzen gezien. Ik zei al, wedden dat je aan het eind de laarzen koopt die je als eerste hebt gezien? En ja hoor! Ze vond hier nóg mooiere! Ik kreeg ook nog wat van de prijs eraf voor haar, door alleen te zeggen: y para ella? huppa, €30,- goedkoper :)

Daarna moe en voldaan, Anneleen nu ook, in het hostel aangekomen. We hadden voorgenomen om te koken, maar een bestelde pizza leek daar ook wel op. De pizzeria was aan de overkant van de straat, maar we waren zo moe dat we ze het liefst opbelden. Ok, de pizzeria is nog dichterbij dan onze kamer, kom! Na de pizza nog even wat op bed gelegen. We zouden 's avonds nog weer uit gaan, een jongen van het hostel was jarig. Pff, helemaal geen zin in. Was moe en wilde gewoon bij mijn vriendje zijn. Een uur later toch maar mn bed uit gekomen, want ja, het was toch mijn laatste avond in BA. Ik kon het nog net opbrengen om mijn mascara onder mijn ogen vandaan te halen, t-shirtje aan en gaan. Nu maar even niet zo fashion =P

Er was mij verteld dat er electro werd gedraaid, hmm, misschien krijg ik dan wel weer de energie. Gelukkig kon ik nog heel erg lachen met Anneleen :) mensen dachten echt: wat hebben jullie?!! In de club aangekomen zag ik een bekende!! Echt bizar: een meisje van surfcamp van 4 jaar geleden! Ik liep naar haar toe: zeg, ben jij Nederlands en... 'Ooooooh mijn god!!!!' haha, ze herkende me. Ze hield allemaal haal Nederlandse bekenden bij zich, jongens, kijk nou!! Echt heel erg grappig!

De muziek was nou niet bepaald electro, allemaal oude hitjes van 2 jaar geleden en heel veel foute muziek, echt fout, dus niet leuk fout. (snap je het nog?) Het was overduidelijk dat we in een 'foreigner club' waren; er werd nauwelijks gedanst.Niet echt leuk, dus dat wordt nog wennen straks in Nederland met al die houten harken =P Ik had er ook niet zo'n zin in en ging later zelfs op een barkruk zitten, zo ik zit hier wel prima. Ik had het na 2 uur wel weer gezien en gelukkig wilde Anneleen weer met me mee naar huis. We besloten om een taxi naar huis te nemen, leek ons wat veiliger. Maar we waren nu wat alerter geworden door het verhaal van Marloes. We dachten, aanval is de beste verdediging, dus we stapten in en we vertelden gelijk wat een vriendin van ons was overkomen. Hij reed weg en de meter liep wel erg snel! We zeiden er wat van. 'I speak you the truth' 'I tell you...' 'I speak you the truth, is new rate. At night is expensiver' Ja, maar we zijn 's nachts al een keer met de taxi geweest en toen was het helemaal niet zo!! 'I really speak you the truth, don't be so paranoid' Ja, don't be so paranoid, your meter is going to fast!' lul. En toen zei die nog: 'Haven't you read the newspaper?' Nou, die zin wordt dus door elke oplichter gebruikt!! Vuile oplichter! 'Yes, I've read it, and it wasn't in it!' Hij werd alsmaar meergeïrriteerd, net als wij. Gelukkig waren we al snel bij het hostel. Uiteindelijk gaat het om €3,-, dus je moet je ook maar niet te druk maken. Maar is zo'n kut gevoel als je gewoon weet dat je opgelicht wordt en je er niks aan kunt doen!

Laatste nacht in BA, slechte nacht gehad. Het hostel was heel gehorig en mensen waren allemaal hardop aan het praten in de gang. Zo'n 3 uurtjes geslapen.. Om 8 uur ging mijn wekker. Tas ingepakt en met Anneleen samen ontbeten. Had echt last van heimwee en kon amper wat eten. Voelde naar om terug te vliegen naar Santiago en niet gewoon naar het oosten. Maarja, nog een maandje er door heen stampen. Anneleen liep met me mee naar de bus. Ik ging weer voor de goedkope, maar lange weg. We zagen te laat allemaal bussen die naar het vliegveld gingen, die ik dus miste. De juiste bus kwam maar niet. Ik stapte in bij een bus waar airport op stond, maar de chauffeur stuurde er me weer uit. Ging ie er toch niet heen. Kon haast niet vragen welke bus ik dan wel moest nemen, hij reed zo'n beetje weg toen ik nog volbeladen in de deuropening stond! Kut Argentijnen! Eerst zo vriendelijk, maar nu had ik het met ze gehad, stomme taxi- enbuschauffeurs! Ondertussen vroeg ik aan een taxi hoe duur het zou zijn naar het vliegveld, viel me nog mee. Ik besloot nog 5 minuten te wachten en dan de bus te nemen. Toen uit eindelijk kwam de bus! Ik zou een uurtje voor vertrek aan komen. Dat wordt nog racen! Aangekomen bij het vliegveld wist ik niet bij welke terminal ik moest zijn. Ik werd gewezen naar A, hier in de rij voor bagage drop off. Mensen voor mij in de rij moesten ook naar Santiago. Ook moest ik nog heel nodig plassen, dus vroeg hen of ze even op mijn tas wilden passen. Ok, dat is één opluchting. Uiteindelijk tas ingeleverd (zelf was ik al online ingechecked) en ik moet 'daar' heen, maar ik moest wel opschieten! Ik zag nergens gate 13 staan, shit, ik moet toch niet naar de andere terminal?! Daar wees ze wel heen... Ik naar buiten, nee dit kan niet kloppen, vragen aan mensen, die geen Engels kunnen. Hee, idee, leer even Engels als je bij een internationaal bedrijf werkt!! Terug naar binnen, bleek dat ik naar boven moest. Gelukkig stond er bij douane geen lange rij, achter mij aan rende een Italiaanse jongen, ik vroeg hem of hij toevallig ook naar Santiago moest. Bij de immigratie stond wel een rij, mijn 'reisbuddy' vroeg aan de eerste mensen in de rij of we voor mochten, want dat was heel belangrijk! Ok, chill, toen kreeg ik gelijk als eerste een stempel :) Toen als een gek rennen naar de gate. Vroeg me altijd al af hoe dat zou moeten voelen als ik mensen zag rennen op Schiphol, nou zo dus, niet leuk!! Gate 13 was uiteraard een ongeluksgetal, die was het verste weg!! =S Ondertussen zag ik nog op een scherm staan: 'took off' NEE!! Dat kan niet waar zijn!!!
Gelukkig, was niet waar :) en was ik op tijd met boarden, kwam ik daar aan met een kop zo rood als vuur..
In het vliegtuig mocht ik nog iemand van mijn stoel jagen. 'I think it's mine seat, but I don't mind.' Stomme idioot, echt wel dat dat míjn stoel is!! Grr! Was nog vol adrenaline, maar kon tijdens mijn vlucht weer tot rust komen en wat geslapen, dat had ik immers niet zoveel gedaan. Nog wel genoten van mijn plaatsje aan het raam, wat een uitzicht over het Andesgebergte!

Dan nog: beelden zeggen meer dan 1000 woorden.. Hier staan nog meer foto's:

http://picasaweb.google.com/marjori.eline/BuenosAires?authkey=Gv1sRgCMP87ffJ-Nj3Gg#