Ja, schrikwekkende titel?
Nou, er is geen beter woord voor wat we dinsdag hebben gezien.

Al 2 weken ligt één van de deelnemers in het ziekenhuis. Hij was een keer ziek naar huis gegaan van Crescendo. In het weekend werd hij schreeuwend wakker van de pijn. Hij had een vochtophoping bij zijn zij? of longen, ik heb zijn diagnose nog niet helemaal begrepen. Nu ligt hij al een tijd in het ziekenhuis, te wachten op testen. Dinsdag waren we zo aardig om langs te gaan. Van Shana en Roberta hadden we al gehoord dat het een ziekenhuis is zoals uit een horrorfilm. Je kan het je gewoon niet voorstellen zonder je er geweest bent. 'You have to go there! See for you selfs!' We kregen een kaartje mee die we konden geven aan Alain en zelf kochten we een flesje cola. We liepen in de juiste straat en zagen een gebouw wat wel op een ziekenhuis leek. Nee, dat kan het niet zijn, veels te mooi. Toen kwamen we langs een gebouw, je zou zeggen dat het niet meer gebruikt wordt, zo oud. Het ziekenhuis is dan ook gebouwd in 1813 ofzo. Oh mijn god! Dit is écht van een horrorfilm! Van Roberta hadden we duidelijke uitleg gekregen hoe we er moesten komen. Uiteindelijk zouden we bij een gang komen, wat niet echt meer een gang was, want je liep buiten, maar ze hadden het afgezet met soort canvas.. juist ja. Handig voor in de koude winters.. We kwamen inderdaad tot die gangen. Hier achter was de intensive care. Hierboven lag Alain. We moesten even wachten want hij had al 3 bezoekers. Dit waren Shana en een Amerikaanse vriendin met haar zoon, die ook wel eens bij Crescendo is, we hadden hen al ontmoet. Later met Shana liepen we de kamer in. Ik had nog niet zoveel gegeten, dus was al een beetje flauw. Toen ik die kamer binnen liep dacht ik: shit! niet flauwvallen! Het was alsof het in één keer insloeg, de ernst van de zaak. We zagen in de gangen al allemaal verroeste dingen, kabels die los hingen, oude ziekenhuisbedden midden door de gang. Maar toen ging er door mijn hoofd: fuck, er gaan gewoon mensen dood hier en dit is de laatste plek waar ze dan zijn, wat ze zien! Je zou je familielid er zo maar bij zien liggen en niet de hulp krijgen die die nodig heeft. Maar ik bleef gelukkig op mijn benen staan. Alain ligt met 5 anderen op zaal. Eerst lag hij in een andere zaal, nog veel erger. Van alarmbellen of privé gordijnen hebben ze niet gehoord. Naast hem ligt een jongen van 28 jaar, die chemo krijgt. Aan de andere kant van hem ging het ook al niet zo best. De familie zat rond dat bed alsof het het sterfbed was van die man. En daar ligt Alain dus middenin. Hij was dolblij met de kaart en het flesje cola dronk hij in één keer leg. Hij heeft het syndroom van Down en ik zie hem altijd lachen. Ook al is hij zo ziek, en ligt hij in zo'n verschrikkelijk ziekenhuis. Je zal hem niet horen klagen. Ze weten niet hoe lang het nog gaat duren. Shana lukte het na een week om eindelijk met een dokter te kunnen praten en zorgde ervoor dat hij kwam te liggen waar hij nu ligt. Ze vertelde dingen wat ze ondertussen al had gezien, een handdoek vol met uitwerpselen op het bed van Alain is daar een voorbeeld van.
De dokter en zusters lopen hier in en uit met hun kleren, gaan buiten ook rustig roken in hun werkkleding! Vraag me echt af wat zij er zelf van denken dat ze op zo'n plek werken!! Of nieuwe studenten die hier stage komen lopen. Maarja, als zij het vanaf het begin af aan zo leren, vinden ze het misschien wel normaal. Hoe moet dit nou verder?! Helaas hield mijn camera er vanaf dit moment mee op, misschien vond die het te erg om vast te leggen?
Het bezoekuur was voorbij en we moesten gaan. We hadden niet echt meer tijd om door het ziekenhuis heen te lopen. We hebben het ergste nog niet gezien. Onderweg zagen we een gang met bordje: intensive care. Nou, de deuren begaven het al haast.. Maar aan de andere kant wilden we ook niet meer zien, we vonden het al erg genoeg. Heb nu zelf dit gezien op Youtube:http://www.youtube.com/watch?v=VKNSVk4-42Q
Ik waarschuw je: het is echt schokkerend. Kreeg zelfs tranen in mijn ogen.

Dan ga je toch gelijk denken: hoezo, Chili geen derdewereldland?!

Terug bij Crescendo konden we in ieder geval vertellen dat Alain heel blij was met de kaart. José Miguel hoefden we niet naar de wc te brengen, hij was ziek naar huis.

's Avonds zijn we naar Mito gegaan, de Spanish/English meeting. Was weer een gezellige avond! Ben nu gewend aan het Chileense drankje, pisco sour en ik vind het zelfs lekker! Verder deden er 2 mannen of ik een bekend iemand was en wilde met me op de foto.. Oh can I go on picture with you?! And now with me please! En vroegen ze wat ik van Chileense mannen vond. Niks, mijn vriendje is het allerbest! ;) Zo, mijn drankje is leeg, nou dag! Nog een Nederlands meisje ontmoet die niet weet wat ze moet doen met haar tijd hier, dus dan maar in Santiago blijft, ja, weird. Al met al, leuke avond!

Vanavond (woensdag) met Anna naar de kapper geweest. Werd echt gek van mijn haar! Zat totaal geen model meer in en het wordt hier zo vies en vet van al die smog! =S

Kwamen Anna en ik bij de kapper: uhm, wat is knippen eigenlijk in het Spaans?! Ja, goed begin! =p Maar, ben best goed geknipt :)

Morgenavond gaan we met 5 naar Puerto Montt, een afstand van 1000 km. Zo van, hee, we hebben een vrij weekend, weet je wat we doen! We pakken de bus naar Zuid-Frankrijk! Ja goed idee! Maar inderdaad dus, een goed idee. Hier gaan we naar Chiloé, een eilandje. Verder hebben we eigenlijk geen plannen en ook nog geen slaapplek, we zullen wel zien waar we stranden.

Maar mijn camera is dus stuk!! %$#%$# Superkut!! Net nu ik naar het zuiden ga en volgende week naar Buenos Aires!! =( Mama heeft die van haar opgestuurd, maar die is er pas als ik weer terug ben van BA =( Maar ik kan er waarschijnlijk van hier wel eentje lenen, maar ja, dat worden niet zúlke mooie foto's.. maar beter iets dan niets! Of in zo'n hospital liggen..

brr, en nou moet ik gaan slapen na zulke beelden..