Dit weekend was het dan eindelijk zo ver; Bicentinario! Chili, 200 jaar onafhankelijk. (stiekem officieel 192 jaar onafhankelijk ( 8 jr later werd het pas officieel, maar we zullen onze monden houden tegen alle Chilenen die hier al tijden mee bezig zijn..)

Maar voor het feest kon los barsten dit weekend, hadden we eerst nog 4 dagen op stage. Dinsdag was het geen feest, maar drama.. Voor de psycholoog en de fysiotherapeut was het hun laatste dag. De participants hadden wat stukjes voorbereid. Ze gingen dansen en 'zingen'. Ik was wel benieuwd naar de reacties van de mannen, of ze nog emotioneel zouden worden. De fysiotherapeut wel, maar de psycholoog was nog steeds vooral geïnteresseerd in zijn telefoon. Ik had overigens de 2 mannen door elkaar gehaald. Maar ik heb ze beide niet in actie gezien, dus dan is het niet zo makkelijk te zien wie nou wie is.. Veel deelnemers moesten huilen. Ze hadden ook allemaal papieren bloemen gemaakt die ze aan hen gaven. Carlos gaf die van hem aan mij.. Nee, die is voor Julio bedoeld.. Ik vroeg me af of hij een beetje doorhad wat er aan de hand was.
Woensdag was het wel feest. Ze hadden het er al die tijd al over dat het deze dag feest zou zijn vanwege bicentinario. De maandag ervoor was alles al versierd. Er werd vooral gedanst, de la cueca, onze grote favoriet. We horen al 3 weken niks anders... 's Middags aten we samen met de deelnemers, buiten in de zon. Speciaal voor deze gelegenheid kregen we empanada's! Eindelijk niet die verdomde bleekselderij.. Helaas was de vulling niet helemaal mijn favoriet: 'Pino', met vlees, veel ui, bruine bonen, één olijf en een hard gekookt ei..
Donderdag was het eigenlijk weer zo'n dag. Maar niet alleen de cueca.. Nee we gingen zelfs zaklopen en touwtrekken. We lunchten weer buiten, was lekker weer. Wat minder lekker is: als je zit te eten, (eindelijk erg lekker eten!!) en de buurman schuin tegenover je spuugt zichzelf onder met veel gerochel.. José, de man in de rolstoel heeft ademhalingsproblemen en moet vaak erg hoesten, maar als hij aan het eten is, komt het eten mee.. Prima om zo'n kerel te helpen naar de wc gaan, maar als ik lekker zit te eten en ik krijg zoiets teverduren.. Gatverdamme! Roberta zag dat ik er problemen mee had: 'hang in there girl! If you need to throw up, feel free to go to the toilet' grapte ze nog. Ja, thanks!

Donderdagavond ging ik naar de lichtshow, samen met Martine, Anneleen, Alvaro en vrienden van hem. Het was voor het eerst dat ik alleen 's avonds in de bus en de metro zat, maar ik voelde me niet onveilig. Anneleen ontmoette ik bij een metrostation, later moesten we weer uitstappen om Martine te ontmoeten bij een volgend station. Het was toen nog rustig op het perron, maar binnen 10 minuten was het ineens stampendvol! Ze hadden het metrostation nu ook even afgesloten omdat het anders te gevaarlijk zou worden. Hm, zaten we nu maar in die eerdere metro. We moesten een paar metro's laten gaan, we pasten er gewoonweg niet bij. Later hebben we onszelf er maar ingetrokken. Zelfs ik ben hier niet de kleinste, en op zulke momenten is dat zo fijn! Kan je tenminste nog een beetje naar adem happen. De metro stopte niet bij La Moneda, het was gewoon te druk! Terug gelopen naar la Moneda en Alvaro ergens kunnen ontmoeten. We zijn eerst naar zijn huis gegaan, was vlakbij. Hier werden we heel hartelijk ontvangen door zijn familie. We werden gelijk door zijn vader uitgenodigd voor zijn huisje in het zuiden. Na een biertje gingen we naar buiten; wat een gekkenhuis!! Het was de opening van Bicentinario, en ja, als je bedenkt dat er 7 miljoen mensen in Santiago wonen.. Het was erg fijn dat we samen met Chilenen waren, die goed op ons letten. We drukten ons steeds meer door de menigte naar voren, en hadden een prima plekje! Hier geen lange mannen voor je neus :) De lichtshow vertelde het verhaal over Chili. Zelfs het WK kwam nog even langs; wij: Hup Holland!! =p Maar we deden ook enthousiast mee met deyellvan Chili:Chi-Chi-Chi! Le-Le-Le! Viva Chile!
Het was erg gaaf gedaan allemaal! Ik snap nog steeds niet hoe.. Het werd afgesloten met heel veel vuurwerk. We hadden echt even een besef moment: what the Fuck?! We staan hier gewoon in fucking Chili! Hét feest mee te maken! Na de show nog even terug naar het huis van Alvaro, wachten tot de gekkenhuis iets minder was. Daarna met de bus naar BellaVista. Martine ging naar huis, ik ging met Anneleen nog naar een tango/cabaret voorstelling. Het was echt een teringzooi in de stad. Overal ME busjes en er werden dingen naar de bus gegooid. We bleven in het midden van de bus, niet naast het raam. Ok, op deze manier ga ik niet alleen naar huis, gelukkig kon ik altijd bij Anneleen slapen. We kwamen verder veilig aan bij de voorstelling, wat al even bezig was. Het was vooral cabaret, waar ik natuurlijk geen hol van snapte. Soms gingen ze ook door het publiek heen. Oh, oh, als ze maar niet iets aan ons gaan vragen...! Later met de bus naar huis, het was nu rustig in de stad, dus ging ik naar huis. De volgende dag zou ik naar Pichilemu gaan en moest mn spullen nog pakken, dus dan is het altijd fijn om gewoon thuis te slapen.
Een man naast me vroeg iets, wat ik niet echt begreep. Hij vroeg volgens mij hoe de bus reed, wat ik zelf ook niet helemaal wist. Ik hoopte dat hij mij juist kon vertellen waar ik uit moest stappen. Uiteindelijk blijkbaar een halte te laat uitgestapt. Ik dacht dat ik richting de goede weg liep tot ik een drempel zag die daar helemaal niet hoorde. Oh oh, Mar, toch niet zo verstandig alleen over straat.. Na 2 keer verkeerd te zijn gelopen en langs een cowboy feest met allemaal mannen die floten en riepen, (ajajaj), wist ik waar ik was. Er stopte een security auto naast me, maar die nam geenaanstalten om iets te vragen, dus stapte ik maar naar de auto toe. In mijn beste Spaans legde ik uit dat ik op weg naar huis was. Hij legde zijn tas weg en blijkbaar kon ik instappen. Hij bracht me veilig thuis, vet relaxt!

Vrijdagochtend mijn spullen gepakt om naar Pichilemu te gaan, surf hotspot van Chili =D
De bus vertrok aardig op tijd, wat ons verbaasde. Maar dat is natuurlijk ongewoon in Chili, dus er moest iets misgaan. Na een half uur zeiden ze dat ze terug moesten omdat ze een paar passagiers waren vergeten.. wtf? als die mensen toch te laat voor de bus zijn, is dat lekker hun probleem! Uiteindelijk dus met een uur vertraging vertrokken, 3 uur 's middags. Wij hadden de laatste tickets voor de bus, maar hadden de beste plekken: helemaal vooraan. Onderweg pikte de chauffeur nog wat random mensen op, die aan de kant van de weg stonden te wachten, of ze toevallig nog mee konden. Om 8 uur 's avonds kwamen we aan. Hier werden we opgepikt door de man van ons hostel, een Nederlander. We dronken een Heineken van het huis toen ineens de directeur van onze Spaanse school binnen kwam zetten. Hola! Kennen jullie hem ook? Mauricio, de directeur zat in hetzelfde hostel met vrienden. Hij had 's avonds een feestje met nog weer anderen. Prima, gaan we mee! Die andere vrienden hadden een 'cabaña' gehuurd. Hier dronken we weer wat (overigens hadden we nog steeds niks gegeten, dus ik begon de zak chips maar leeg te schranzen..) Om een uurtje of 12 gingen we naar 'la Fonda', typisch Chileens feest met eten, drinken en dansen. Nu konden we eindelijk wat te eten kopen. Ik nam een anticucho, vlees op een spies. Wel lekker, maar helaas, als er in Chili al een smaak aan zit, is het of héél zoet, of héél zout, dit keer gold het laatste. Ik probeerde het zout met mn servetje af te vegen, Chilenen konden er wel om lachen, maar het mocht niet baten helaas. Het feest was buiten, maar was wel helemaal afgezet, je moest dan ook een kaartje kopen om binnen te komen. Maar door te dansen bleef je lekker warm. Ik deed zelfs nog een poging tot de cueca, maar ik snap niks van die telling. Voor mij danst iedereen uit de maat en allemaal verschillend. Met een van de Chileense vrienden ging ik salsa dansen. Of eigenlijk: hij slingerde mij wat in het rond, wat wel leuk was. Voor een foreigner deed ik het heel goed.. =p Om half 3 toch echt kapot en lekker slapen, want de volgende dag zou er gesurfd worden!!

Zaterdagochtend, ontbijt met uitzicht op zee. Echt een paradijs, tenminste, als vriendjelief er zou zijn, wat niet het geval was, maar het was alsnog wel heel mooi. 's Middags ergens surfboardjes gehuurd, een longboard 8.0, voor maar 4000 pesos, €6 ofzo! Wanneer moeten we ze terug brengen? Oh, uurtje of 8 vanavond? Ruben ging gelijk al ver de zee in. 'kom!' Ja hallo, ik heb 4 jaar geleden een weekje gesurfd! weet je hoe hoog die golfen zijn!! Ik bleef ergens in mijn eentje achter in zee. Ik wist ook niet zo goed waar ik eigenlijk moest liggen om te wachten voor een golf. Wacht, ik ga gewoon bij een klasje liggen, dan lig ik vast wel goed. Dat klasje bestond uit kindjes van 8 jaar, die meer in de branding aan het surfen waren dan op golfen. De leraar keek me ook aan van, wat doe je hier?! Ok, ik ga wel ergens anders proberen..
Ik heb in Nederland ooit nog 2 daagjes gesurfd en ik kom er dan toch steeds achter dat het niet helemaal mijn sport is. Laat mij maar kiten, hoef ik tenminste niet zo godsvermoeiend veel te peddelen. Later even gaan rusten op het strand. Raakte aan de praat met een Chileense man, die Engels sprak. Later kwam zijn neef er ook bij en ze vroegen hoe ik heette. Weer een andere jongen begon in het 'Spanglish' in een verhaal te houden over zijn familie. Begreep er niks van. Zijn verhaal eindigde met: Marriedosingle? 'What?' De man naast mij legde uit dat hij vroeg of ik getrouwd of single was. 'Well, I'm not married, pero yo tengo un pololo'. 'Oh, I have to go, bye', en weg was ie. De man naast mij vroeg of me dat vaker gebeurde. Tja, gekke Chilenen.
Later gaan lunchen met Ruben, ergens in een straatje, met wetsuit aan =p Sommigen snappen hier niet helemaal hoe je geld moet verdienen. Zo zaten we dus wel 20 minuten te wachten voor we geholpen werden, nadat ik dat had gevraagd.. Later weer mijn moed bij elkaar geraapt om weer proberen te surfen. Maar ik had niet echt de juiste flow te pakken. Bovendien lag ik nu tussen kamikazi Chilenen die er zelf ook niks van snapte, nog minder dan ik. Wat veel bijna crashes opleverde. Ruben probeerde me nog te helpen door me een golf in te duwen, maar met mijn spaghetti armpjes kreeg ik mezelf gewoon niet omhoog. Voordat ik echt in zo'n gekke Chileen botste, ben ik maar weer terug het strand op gegaan. Het was ondertussen ook al bijna 18 uur, mooie tijd om te stoppen.
's Avonds hadden we Pablo (zo hoopten we dat hij heette, en anders is het altijd goed om te gokken op Pablo.. ok, of ze heten Pedro, Rodriquez, Juan) een van de Chilenen van de avond ervoor wat de plannen zouden zijn vanavond. Een bbq, bring drinks! Ik had eigenlijk niet zo'n zin in een bbq met weer dezelfde mensen. We liepen het stadje in, kijken wat er aan de hand was, op DE dag van het jaar (dieciocho). Nogal tegenvallend, de straten waren behoorlijk leeg. Je kan het wel vergelijken met onzeKoninginnedag, nou zie je dan lege straten?! We dachten dat het gekkenhuis zo zijn. Maar blijkbaar was iedereen thuis aan hetbarbecueën en ging men later de stad in. Ok, dan toch maar die bbq. Daar gaat het hier dan ook vooral om: eten. We hebben gehoord dat de Chileen gemiddeld 4 kg aankomt dit weekend. Ik heb zelf toch ook wel wat te pakken.. Je moet je toch altijd zo goed mogelijk aanpassen aan de andere cultuur?! Later gingen we naar een andere plek toe, weer vrienden van een meisje die bij ons hoorde. Eigenlijk best erg, gewoon gaan barbecueën met mensen waarvan je de naam niet eens weet!! Maar ja, zo kom je nog eens ergens.. Nu kwamen we bij een of ander random feestje uit, met meer buitenlanders. Veel waren dronken en deden vreemde dansjes. Ik was vooral moe en mijn spieren waren aan het staken, die hadden wel genoeg gewerkt vandaag. Ik besloot naar huis te gaan. Ook al was het dan, dé feestdag van het jaar, hier beleefde ik toch niet veel lol aan. Na eerst nog 10 minuten te horen hebben gekregen: oh my god, can't believe you are leaving already! This is our big party of the year! en nog: I thought Dutch girls were heavy drinkers! Ja, maar niet nu, laat me slapen! Nog telefoon nr uitgedeeld met één van die meiden, zodat ik haar kon laten weten als ik veilig in het hostel was aangekomen. Ik moest mijn naam intypen, het zou zo emberresing zijn als ze mijn naam verkeerd zou spellen. Ik zei maar niet dat ik überhaupt geen flauw idee had hoe zei heette. Later op straat hoor ik ineens mijn naam. Er zijn nou niet veel mensen die zo heten als ik, dus: wtf?! Was het de Chileense man met zijn neef, van het strand vanmiddag. Knap dat ze me herkennen, zonder wetsuit en met muts. Ze vroegen waar ik heen ging, ja, naar bed, inderdaad! op jullie feestdag, zonde hè?! Heb je al een anticucho op? Kom eet er een met ons! Nee, die heb ik al gehad, ik wil slapen, ben niet in de stemming om te feesten. 'Oh you miss your boyfriend?' Raak. Ze vroegen uiteraard nog weer mn facebook. Zou willen dat ik beter was in liegen en dat ik kon zeggen: facebook? wat is dat? Zou leuk zijn met die Chilenen hier, facebook is helemaal hot hier. Na 10 keer; 'ik hoop dat je mijn uitnodiging accepteert!' (not), kon ik verder naar huis lopen. Eindelijk: bed: rusten!

Zondag weer lekker rustig ontbeten en daarna de fiets gepakt, op naar Punta de Lobos, de surfspot waar ook internationale belangrijke wedstrijden worden gehouden. 5 km buiten Pichilemu. Ik ben nu ondertussen een maand chronisch verkouden, dus zoveel adem om een bergje op te fietsen heb ik niet.. Het was er wel erg mooi. Voor Chileense begrippen was het een vlakke dag, maar toch lagen er een paar surfers in het water. Met een beetje meer wind was het een goddelijke kitespot, oh wouw!! We hebben daar wat rondgelopen, veel pelikanen gespot en twee zeeleeuwen in zee. Ook nog een grote schelp mee terug genomen. 's Middags terug gefietst om in Pichilemu te lunchen. De terugweg was vooral dalend, dus dat ging een stuk sneller. Ik zat nog te denken om 's middags te gaan paardrijden. Ik hoorde dat je hier, net zoals je een surfboard kan huren, een paard kan huren voor een dag, en er mee kan dan wat je wil. Behalve opeten dan, want je moet hem nog wel terug inleveren. Maar ik zag leuke winkeltjes, dus deed het rustig aan. Ga ik de volgende keer als ik hier ben wel paardrijden, want ik kom hier zeker nog wel terug!! Later nog even van de laatste zon genoten op het strand en om 19 uur met de bus terug naar Santiago. Nu hadden we een snellere route en waren we om half 23 in Santiago.

Hoe gaat het in Nederland?! Lekker herfstachtig weer? Ik heb dit weekend een lekkere bruine (beetje bolle) kop gekregen :)
Het is nu natuurlijkPrinsjesdag in Nederland! Wat voor een toespraak gaat dat worden? En wat voor koffertje gaan ze presenteren? De koffer van Wilders misschien, dat ie het land wordt uitgezet?!

Ciao!