Weekend! yes we can!

Vrijdag ging de wekker vroeg af, snowboarden stond op de planning :)
Het regende pijpenstelen.. Hmm, zal het wel een mooie dag zijn om te gaan? Op de webcam gekeken van het skigebied, hm, best goed zicht, dus laten we maar gewoon gaan! Om half 8 de snowboardjes in de corsa. We zaten nog te denken om nog anderen mee te vragen, maar dat zou niet eens passen. Om kwart voor 8 vertrokken Ruben en ik de bergen in. Het klaarde gelukkig al op. Onderweg moesten we sneeuwkettingen huren, dat is verplicht in de bergen en we zouden ze ook echt nodig moeten hebben werd ons verteld. Het huren kostte 10.000 pesos, €15,- ongeveer, best duur als je bedenkt dat je ze voor 40,000 kan kopen. Nouja, laten we het maar doen. We kregen uitgebreid uitleg. Look! jaja, ik zie ook wel dat je op die manier het haakje moet vastmaken! Hij herhaalde ook elke keer dat het Zwitserse waren, niet echt de makkelijkste om te bevestigen maar zo ingewikkeld zag het er niet uit. 20 minuten en 10.000 pesos armer konden we verder. De sneeuwkettingen in de achterbak, er lag daar nog geen sneeuw namelijk. Er was veel meer sneeuw dan de vorige keer, echt een mooi gezicht! Bergen die vorige keer bruin waren waren nu wit. In één bocht stond iedereen stil om de kettingen vast te maken. Hier stonden ook allemaal mannetjes die dat voor je deden, voor 5.000 pesos. Nee, wij gaan het zelf doen! Allebei deden we er eentje om. Ruben rolde de auto een stukje naar achteren. De ketting dieRubenom had gelegd kregen we niet gelijk vast., Een mannetje vroeg al gelijk of hij het moest doen. Ruben wilde al toegeven. Ja dag, we gaan niet gelijk opgeven! Kom, we proberen het gewoon nog een keer! De ketting die ik om de andere band had gedaan, kreeg ik wel vast. Zo, nu de andere nog. Kortom, ik kreeg de vieze handen en Ruben rolde de auto achteruit en draaiden de wielen.. hmm omgekeerde wereld.. Ach, zo leer je ook nog eens hoe je sneeuwkettingen moet bevestigen :) De eerste bochten daarna lag er nog geen sneeuw op de weg, wat een kutgeluid geeft dat! Maar al snel was het toch echt wel nodig. Bij het skigebied aangekomen duurde het nog even voor we met de lift konden. Het was er verplicht als snowboarder om een leash te hebben, en die had ik niet. Wat een onzin! Goed, 4 deuren verder (ik zat steeds bij het verkeerde) kon ik eentje kopen en konden we gaan. Ik moest in de lift nog even klagen dat het allemaal zo lang duurde, maar eigenlijk was er niks te klagen: VERSE SNEEUW!! =D Later ging ook nog het zonnetje schijnen, wat wil je nog meer?! Stage lopen is zo zwaar...
Ruben en ik zagen een mooi off-piste stuk vanuit de lift. Althans, dat leek zo. We kregen medelijden met onze boardjes.. Wat een stenen! Mijn board viel uiteindelijk wel mee, maar die van Ruben, ajajaj. We waren echt kapot na die afdaling en dan op die hoogte, dat merk je toch echt wel. We gingen even lunchen en van het zonnetje genieten. Later weer de poedersneeuw in, oh, zo vervelend ;) En wéér waren we bekaf. Ik lag half te hyperventileren op de piste. Op zo'n hoogte duurt het zo lang voor je weer een beetje op adem bent..! Later kwamen er wat wolken, shit! is de pret afgelopen?! Maar het viel gelukkig mee, ze waren niet zo dik. Ook nog wat filmpjes gemaakt in de poedersneeuw. Maar de laatste piste was echt goddelijk! Niet heel steil, wel poedersneeuw, én zon, kortom: lekker cruisen, echt heerlijk!! Een mooie piste om de dag mee af te sluiten :) Terug bij auto konden we gelijk de kettingen er af halen, de weg was alweer helemaal schoon. Ja als de zon schijnt hier gaat het snel.. Ik moest weer de handige Harry zijn die de sneeuwkettingen eraf haalden ;) Thuis aangekomen konden we gelijk aanschuiven; zuurkool! Later in bad en even uitgerust voor we naar de NL vereniging gingen. Hier vooral met Anneleen aan de bar gezeten, halve liters drinken. Later kwam Martine er ook aan. Twwe Nederlanders namen afscheid en er waren allemaal lekkere hapjes, helaas geen bitterballen...
We spraken om 11 uur de volgende ochtend af om naar Valparaiso te gaan, een stad aan zee.

De volgende dag werd het uiteindelijk Viña del Mar, een stad er naast, maar hier was wel een strand. Eerst even naar de zee gekeken. Ja, zo sta je de ene dag in de sneeuw met winterjas en skibril en zo sta je aan zee met een shirtje en zonnebril op :) Later wezen lunchen en langs de boulevard gelopen. Er was een erg romantisch sfeertje. Heel fijn als je vriendje thuis zit... =S Schatje, heb al wel een heel mooi hotel voor ons uitgezocht, zie foto's! =D
We waren lekker lui, we hebben eigenlijk vooral van het zonnetje genoten en niet echt dingen bezocht in het stadje. Nog wel pelikanen gezien! 's Avonds naar de zonsondergang gekeken, tussen de verdomde verliefde stelletjes.. Ga f lekker ergens anders klef zitten doen ofzo?! Okok, ik moet andere mensen ook hun geluk gunnen, maar het is niet altijd leuk en makkelijk om het te zien, als je zelf je vriendje zo erg mist. Ik schrijf natuurlijk allemaal leuke enthousiaste verhalen en heb het hier heel erg naar mijn zin, ik tel toch ook echt wel de dagen af dat ik op Schiphol aankom en in de armen van Wouter kan rennen :)
Sowieso zie je in Chili veel meer verliefde en kleffe stelletjes op straat. En nee, dat valt mij niet als enige op! Is echt!
We hadden onze tandenborstel en pyjama meegenomen voor het geval we daar wilden blijven, Martine had 's avonds een feestje in Santiago en daar hadden wij eigenlijk ook wel zin in. Soort 'Balkan beats' maar dan op z'n Zuid-Amerikaans, ja, klinkt logisch.. Thuis met zijn vieren broodjes hagelslag en pindakaas gegeten, toen langs ieders huis en vanaf Martine haar huis naar het feest, ook met haar huisgenoten. Het was er nog niet heel druk, en het leukste bandje zou pas om 2.00 zijn. Wij waren allemaal een beetje suf en besloten we naar een ander feest te gaan, van de Spanish/English group. Er zijn meer dan 1000 members op Facebook, dus rede voor een feestje. Op het begin was het nogal suf en werden we een beetje baldadig. We stonden op het balkon en onder ons, op de stoep stond er een rij mensen die ook allemaal naar binnen wilden. Goh, valt er zomaar een glas (plastic) champagne naar beneden, hoe zou dat toch komen.. Wij vonden het wel grappig, de bewaking wat minder. Later werd het kouder en gingen we naar binnen. Er waren 2 zalen, 1 met electro (I like!) en de andere met van alles en nog wat. Deze laatste zaal was wat voller dus gingen we daar dansen. Het was eerst nog de foute 90's, Spice Girls, Backstreet Boys kwamen langs en zelfs de Vengaboys! 'This is Dutch!' wel gelijk uitleggen dat er ook heus wel goede muziek uit NL komt ;)
We waren allemaal een stuk actiever geworden en iedereen ging uit hun dak! Ik was de bob, dus stond heel hard te dansen met een flesje water in mijn hand. Rond half 3 veranderde de sfeer. Mensen gingen nu een beetje naar huis, veel buitenlanders vooral, waardoor er vooral nog Chileense mannen overbleven. Er was ongeveer 20 man op 1 vrouw en ik voelde me nogal bekeken. Ze wilden allemaal nog even een chica regelen. Ook Martine merkte dit. Ik kon alleen nog maar naar het plafond kijken, anders kwam mijn blik langs iemand die dan gelijk dacht dat hij kans zou maken. Voor de Chilenen is oogcontact trouwens ook niet echt must, ze staan gewoon prompt voor je met de vraag of je met ze wilt dansen. 'I'm already dancing, thanks!' Maar een afwijzing maakt ze niet uit, ze blijven gewoon voor je staan. Ik vluchtte naar de wc. Toen ik terug kwam zag ik geen veilige bekende naast wie ik zou kunnen staan. Shit, stond ik allen, makkelijke prooi zo. Volgende Chileen. Deed net of ik zijn vraag niet begreep en begon over mijn boyfriend. Hield niks uit, hij bleef bij me staan. Gelukkig zag ik al snel een Amerikaanse jongen met wie ik eerder had gepraat en ging met hem dansen. Dacht dat de Chileen nu wel door zou hebben dat hij niet zo gewenst was, maar de sukkel bleef er maar een beetje omheen hangen. Martine en ik hadden het nu echt gehad en gingen de anderen zoeken. Het duurde even voor we ze meekregen en ondertussen kwamen de mannen alsmaar op ons af. We werden er gek van! Dan maar op z'n Nederlands: 'Flikker op man!' Zucht, stond mijn vriendje nu maar gewoon naast me, die mepte ze zo weg ;)
Om half 4 met de bus naar Martine's huis, waar de auto stond. Een straathond stapte trouwens zo mee de bus in, dat kan hier blijkbaar.
Toen dus voor het eerst in Santiago autorijden! De Amerikaan geloofde niet dat ik dat ging doen. Het verkeer is hier aardig 'crazy'. Er zitten wel spiegels op de auto's, maar ik geloof ik niet dat Chilenen wel eens bedacht hebben waarvoor die er zouden zijn. Oftewel, mensen snijden je af, halen van rechts in, het maakt allemaal niet uit! Gelukkig was het midden in de nacht, en niet zo druk op de weg. Aan de ene kant ook weer een voordeel dat het verkeer hier niet zo georganiseerd is, maakt het ook niet zoveel uit als je zelf op het laatste moment afslaat..
Om half 5 waren we veilig thuis aangekomen. Na de twee lange dagen, gauw het bed in en vandaag lekker uit geslapen. Nu zit ik heerlijk met mn laptop buiten in het zonnetje :)

hm, ik geloof dat de verhalen ook steeds langer worden. Is het nog een beetje bij te houden? ;)